Πέρα από τη χρωματολογία της Σύνης που σε πολλά έργα της ανακαλεί τη δριμύτητα εκείνης της βυζαντινής ζωγραφικής είναι και η υψήγορη τόλμη της σε ό,τι άφορά την αφαίρεση.
Έκτωρ Κακναβάτος
Τα έργα της Σύνης μιλούν για το ταξίδι των μορφών μέσα από τις δοκιμασίες του βίου.
Απλοποιούνται, λιγοστεύουν οι λεπτομέρειές τους, στο τέλος πια χάνεται και το περίγραμμά τους που περιόριζε το χρώμα και γίνονται μονοκοντυλιές με παχιά πινελιά.
Σάρκα που παίρνει σχήμα, σώματα που ενώνονται σε ερωτική αγκαλιά, ζωική ύλη που απλώνεται γύρω από τον πυρήνα της γνώσης.
Τα έργα της Σύνης μιλούν για το ταξίδι των μορφών μέσα από τις δοκιμασίες του βίου. Απλοποιούνται, λιγοστεύουν οι λεπτομέρειές τους, στο τέλος πια χάνεται και το περίγραμμά τους που περιόριζε το χρώμα και γίνονται μονοκοντυλιές με παχιά πινελιά. Σάρκα που παίρνει σχήμα, σώματα που ενώνονται σε ερωτική αγκαλιά, ζωική ύλη που απλώνεται γύρω από τον πυρήνα της γνώσης.
Οταν, προπαραμονές των Χριστουγέννων είδα τα έργα της σειράς Η ΜΕΤΑ-ΜΟΡΦΗ ΕΠΟΧΗ ΦΑΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ, σκέφτηκα: "Θεέ μου, πόσα μπορεί να δει η ψυχή μας, πίσω απ' του μυαλού τα στεγανά και πέρα απ' του ματιού το σύνορο"!
Η Σύνη, φυσικά, δεν κάνει αναπαραστατική ή περιγραφική ζωγραφική, αλλά επινοεί συνεχώς τον κόσμο της κατά τη διαδικασία της δημιουργίας..."
Ξυπνώντας λοιπόν, η Σύνη Αναστασιάδη μας θυμίζει πως Όλα είναι ένα Όνειρο. Μένει να διαλέξουμε να ζήσουμε το όνειρο ή να το κρατήσουμε στη σφαίρα της φαντασίας του νου.
